Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Φόβος - Αλεξανδρεύς


Φόβος

Η νυξ προέκοψεν
και μαζί της προκόφτει μονάχα η κακία.
  
Της ημέρας που εγγίζει, το φως
με τα μάτια κλειστά το ξορκίζω
στης νυκτός τη συνέχεια ελπίζοντας.
Της σκοτίας τα έργα -υποδόρια πια-
δεν μπορώ ν’ αποθέσω
τα καλύπτει
ο χιτώνας του δέρματος
ανεξίτηλα.
Τελειώνει η νύχτα
του παρόντος μου βίου
και τα μάτια για το φως το ανέσπερο δεν ετοίμασα.
Πού να πάρω κολλύριο;
θα πονάνε τα μάτια στο Φως Σου.
Σ’ αγαπώ. Μα είν’ η αγάπη μου λάθος
ένα λάθος κατάντησα
και φοβάμαι το Φως Σου.

Αλεξανδρεύς

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!Από τα ωραιότερα του Αλεξανδρέα ποιήματα πραγματικά..
Μου άρεσε ο τελευταίος στίχος που δεικνύει ''Δεν σε αγαπώ Ιησού όπως θέλεις εσύ αλλά όπως θέλω εγώ και αυτό είναι λάθος''.Ωραιότατα τα μηνύματα!-πην

Ανώνυμος είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟ...
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
ΑΛΛΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΕΙ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ
ΑΛΛΟΣ ΘΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΕΙ ΦΟΒΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΚΛΗΣΕΩΣ ΗΣ ΗΞΙΩΘΗΜΕΝ.
Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΕΚ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΦΟΒΟ ΕΚ ΤΗΣ ΡΑΘΥΜΙΑΣ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟ..

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό! Αισθητική απόλαυση η ανάγνωσή του!

Νομίζω όμως ότι αν το 'διάβαζε' ο Θεός θα κρατούσε μόνο το στίχο "Σ'αγαπώ".

Ανώνυμος είπε...

kalo..

Ανώνυμος είπε...

Μιλάς στην καρδιάς μου με τα γραφτά σου.
Είσαι κορυφαίος στην αποτύπωση της σκέψης.

Ανώνυμος είπε...

Τον έχεις σκίσει τον Αλεξανδρινό προ πολλού, φίλε Αλεξανδρέα...

Ανώνυμος είπε...

Τραγική πραγματικότης και παραδοχή του ανθρώπου. Τη νύχτα, όταν τα φώτα επιτέλους σβήνουν, είναι αδύνατο ο άνθρωπος να μην ντρέπεται, να μην σιχαίνεται τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι πολύ δύσκολο να κρυφτείς απ΄ αυτόν. Ένα σίχαμα γινήκαμε όλοι. Όλα σκότος και δυσωδία.
Αλεξανδρέα, σε νιώθω απόλυτα. Τουλάχιστον εσύ, έχεις το κουράγιο και την ελπίδα να λες ακόμα "Σ' αγαπώ". Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Υπάρχουν κάποιοι, που τη λέξη αυτή την έχουν ολότελα διαγράψει.
Σ΄ευχαριστώ για όλα... μα το σκοτάδι είναι βαθύ ακόμα.

Ανώνυμος είπε...

ΜΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Η ΑΓΑΠΗ?
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.-
ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ,
ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ!

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΑΣ ΜΗΝ
ΛΕΜΕ ΤΟΣΟ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΝΤΑΝΕ ΠΡΟΣΒΟΛΗ.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΞΩ ΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ
ΑΠΛΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΟΥ+ΑΓΑΠΗΣΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ
ΚΑΙ ΕΜΠΡΆΚΤΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΤΟ....

Ανώνυμος είπε...

Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΕΚ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΦΟΒΟ ΕΚ ΤΗΣ ΡΑΘΥΜΙΑΣ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟ..(εκ του ανωθεν σχολίου)

Κι εγώ μαζί του είμαι!

Ανώνυμος είπε...

Είσαι σπουδαίος. Κάθε σου λογοτεχνική παρουσία κεντρίζει το ενδιαφέρον μα μιλάει στις καρδιές μας.
Μαίρη

Χαράλαμπος Γερ.Στανίτσας είπε...

Αλεξανδρέα, γι'άλλη μια φορά είσαι εκπλητκικός.
Στέκομαι στους τρεις τελευταίους στίχους :ένα λάθος κατάντησα! Η αγάπημ ου είναι λάθος!
Το 'χουμε φανταστεί αυτό ; Να παλεύουμε μια ζωή και στο τέλος να αποδειχθεί λάθος ; Φοβερε΄ς σκέψεις.
Το Φως Του ούτως ή άλλως θα το φοβόμασταν.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο..
Και η φωτο εκπληκτική.
Δεν με πειράζει να μην είναι η αγάπη "καθωσπρέπει" σαν απο καλούπι βγαλμένη. Η αγάπη είναι αδερφή της ελευθερίας και μοναδική για κάθε άνθρωπο.
Ο φίλος Σωκράτης λέει στα "Φύλλα αλκαλικά:

"Κι αν σ' έπιασε το βράδυ
κι ο έρωτας αργεί
το πιό βαθύ σκοτάδι
είναι πριν την Αυγή".

Χωστήρ

Ανώνυμος είπε...

Ναι το λατρεμένο μου!
Γράφει και μιλάει ΥΠΕΡΟΧΑ!

Ανώνυμος είπε...

Να που σε εποχές ρηχότητας κάποιοι έχουν βαθιές εσωτερικές σκέψεις όπως ο δημιουργός του παρόντος ποιήματος

Ανώνυμος είπε...

Γοητεύτηκα από την άνεση μεταφοράς των σκέψεων.
Να σε έχει ο Θεός καλά για να αφυπνίζεις συνειδήσεις.

Ανώνυμος είπε...

λογια εντυπωσιασμου....