Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Οι υιοί Ζεβεδαίου και η Εκκλησία


Η πορεία μας από τη φυσική οικογένεια προς την οικογένεια του Χριστού, την Εκκλησία, απαιτεί το Σταυρό του Χριστού. Δεν μπορούμε να γίνουμε μέλη αυτής της οικογένειας χωρίς να σηκώσουμε το σταυρό μας. Ο αποχωρισμός μας από τη φυσική οικογένεια έχει πόνο. Γι΄ αυτό ο Χριστός ήταν τόσο ξεκάθαρος στους υιούς Ζεβεδαίου: "Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι που εγώ πίνω και να βαπτιστείτε στο βάπτισμα που εγώ βαπτίζομαι; Μπορείτε να σηκώσετε το Σταυρό μου;". Ο Χριστός μας έδειξε στο πρόσωπο των υιών Ζεβεδαίου ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει πιο ψηλά, να φύγει από τη φυσική του οικογένεια και να φτάσει στην οικογένεια που ήθελε ο Χριστός. Στην οικογένεια των μαθητών του Χριστού. Θα ακούσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα όλη την πορεία του Χριστού μέσα στα Ιεροσόλυμα μέχρι το Σταυρό. Και θα συναντήσουμε πάλι εκεί, τη Μεγάλη Παρασκευή, λίγο πριν πεθάνει ο Χριστός, τον ένα από τους υιούς Ζεβεδαίου, τον Ιωάννη, και την Παναγία, τη μητέρα του Χριστού, δίπλα στο Σταυρό. Εκεί που ο Χριστός θα πει στην μεν Παναγία Μητέρα του: "Αυτός είναι ο υιός σου", και στον Ιωάννη: "Αυτή είναι η μητέρα σου", και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που δε σήκωνε συζήτηση...με τρόπο προστακτικό: "Αυτό που σας λέω είναι νόμος, είναι εντολή μου". Και ενώ όλα φαίνονται ότι χάνονται, κι ενώ πάνω στο Σταυρό ο Χριστός φαινόταν πλέον ότι πεθαίνει χωρίς απογόνους, λέει ο προφήτης:
"Ποιοί είναι οι απόγονοί του; Υπάρχει κάποιος; Αυτός εξαφανίζεται και χάνεται, υπάρχει κάποιος που είναι συγγενής αυτού του ανθρώπου;", και συνεχίζει:" την δε γενεάν αυτού τίς διηγήσεται;". Κι όμως, λέει, ενώ αυτός φεύγει, ενώ εξαφανίζεται από τον κόσμο, φτιάχνει μία πολύ μεγάλη γενιά, μια πολύ μεγάλη οικογένεια. Και πράγματι, αυτό ήθελε να πει ο Χριστός όταν όριζε την Μητέρα του μητέρα όλων των μαθητών και τους Μαθητές του παιδιά της Μητέρας του, αδέρφια δικά Του. Η καινούργια οικογένεια ιδρύθηκε πάνω στο Σταυρό του Χριστού. Σ΄ αυτή την οικογένεια συμμετέχουν όχι όσοι έχουν κοινή καταγωγή εξ αίματος, αλλά όσοι έχουν κοινή καταγωγή εκ πίστεως και αισθάνονται τον Χριστό πρωτότοκο αδελφό τους. Αυτό που τους κρατάει ενωμένους δεν είναι το φυσικό ένστικτο, αλλά ο κόπος και η χάρη του Σταυρού.
Υάκινθος.

6 σχόλια:

πηνελοπη είπε...

KALHMERA SAS Η τελευταια παραγραφος ηταν ολα τα λεφτα αγαπητε ΥΑΚΙΝΘΕ---ευχαριστουμε πολυ

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Υάκινθε μου έδωσες να κατανοήσω το τι είναι οικογένεια του Χριστού και μάλιστα το πώς εγώ συμμετέχω σε αυτή. Μερικές φορές κάποιες μικρές σκέψεις σου λύνουν πολλές απορίες και σε εγκλιματίζουν σε κάτι το οποίο ενώ το λες δεν το κατανοείς. Από αυτές τις σκέψεις έμαθα αρκετά σήμερα. Αυτό το καταγωγή εξ αίματος και πίστεως με κάνει να αποκτώ συνείδηση πως δεν πρέπει να στενοχωρώ την οικογένεια της εκκλησίας όπως προσπαθώ να τιμώ και την εδώ οικογένεια την σαρκική.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ έχω ακούσει σε πολλά κηρύγματα ότι κάποιος με την βάπτισή του έγινε αυτόματα μέλος της εκκλησίας του Χριστού. Τώρα εδώ διαβάζω πως: «Δεν μπορούμε να γίνουμε μέλη αυτής της οικογένειας χωρίς να σηκώσουμε το σταυρό μας» και παρακάτω ότι: «Η καινούργια οικογένεια ιδρύθηκε πάνω στο Σταυρό του Χριστού» παρακαλώ αν είναι δυνατό να διασαφηνιστεί ώστε να μου λυθεί η απορία που μου δημιουργήθηκε.
Ευχαριστώ
Ευγενία

ΠΗΝΕΛΟΠΗ είπε...

NAI! γιατι η συγγενεια εξ αιματος εγινε για τον πολλαπλασιασμο των ανθρωπων με προορισμο τον αγιασμο τους---η δε συγγενεια εκ πιστεως ειναι η συνοδοιπορια με στοχο τον αγιασμο της ψυχης εχοντας κοινο εφοδιο την βαπτιση και την συμμετοχη στα μυστηρια της εκκλησιας σαν εικονες του θεου που ομως εχουν στοχο το καθ ομοιωσιν------ενω στην αλλη ζωη θα επικρατει μονον το δευτερο μεγεθος---γιατι να μην επικρατει και απο αυτη τη ζωη;

πηνελοπη είπε...

ΑΥΤΟ ΕΥΓΕΝΕΙΑ σημαινει πως επειδη ο χριστος σταυρωθηκε πρεπει και εμεις ευχαριστως να σηκωσουμε τον σταυρον μας οπως εκεινος ετσι αναγνωριζεσαι σαν τεκνο του θεου -----και σαν αδελφος του ιησου διοτι δεν φτανει μονον να ειναι κανεις βαπτισμενος και να συμετεχει στα μυστηρια της εκκλησιας ετσι τυπικα αλλα και ουσιαστικα με το να δεχεται τα θλιβερα της ζωης σαν μια δευτερα φυσις του και να σηκωνει τον σταυρο του που στην ουσια μαζι με τον κυριο τον σηκωνει χωρις να γογγυζει για να αγιαζεται σιγα σιγα και να προετοιμαστει για την ουρανια πολιτεια και να συναντησει τον κ υ ρ ι ο ----

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιό σας βόμβα στα θεμελια της αυτάρκειας και του αυτονόητου που μας εχουν κατακλυσει!
Κριτήριο της αγαπης μας στο σταυρωμένο Χριστό η Ελευθερία μας απ' τη δουλεία της αχαρης βιοτής μας μέσα στα εαυτο-νόητα που την εχουν βαλσαμώσει...
Ευχαριστώ!